جف بریجز (Jeff Bridges)

نقش دوین جکسون، که جف برای آن اولین نامزدی اسکار خود را (برای "بهترین بازیگر نقش مکمل مرد") دریافت کرد، زمینه را برای انواع نقش‌هایی که جف با طرفدارانش آشنا می‌شد، فراهم کرد - نقش‌های پراکنده، بی‌پروا، شیطنت‌آمیز و معمولاً غیرقابل پیش‌بینی. او با خوش‌قیافگی و بی‌خیالی و لبخندی همیشگی و جذابیتی زیرکانه، بلافاصله شروع به اقامتی جذاب در دهه هفتاد میلادی در فیلم‌های نامتعارف کرد.